Sir Frederick Ashton (17.09.1904- 18.08.1988)- brytyjski tancerz i choreograf, dyrektor Royal Ballet

Frederick William Mallandaine Ashton urodził się w Guayaquil (Ekwador). Był czwartym z piątki dzieci brytyjskiego biznesmana i vice-konsula Wielkiej Brytanii w Guayaquil - George'a Ashtona i jego drugiej żony Georgiany. Frederick dzieciństwo spędza w Limie (Peru). To podczas występu legendarnej tancerki Anny Pawłowej w peruwiańskiej stolicy 13-letni Fredrick zachwycony jej wykonaniem postanawia, że zostanie tancerzem. W wieku 14 lat opuszcza Amerykę Południową, by rozpocząć naukę w szkole z internatem w Anglii. Naukę tańca rozpoczyna kilka lat po przyjeździe do Anglii. Uczęszcza na sobotnie popołudniowe lekcje u Léonide Massine. Uczy się również u Marie Rambert, dzięki której ma możliwość spróbowania swoich sił jako choreograf. Pierwszy wystawiony balet Ashtona nosi tytuł „A Tragedy of Fashion" (1926). W 1928 roku dołącza do zespołu Idy Rubinstein w Paryżu, gdzie uczy się pod okiem Bronisławy Niżyńskiej. W 1929 roku Ashton powraca do Anglii, by tworzyć dla Rambert and the Camargo Company. Mimo późnego rozpoczęcia nauki baletu, mniejszej siły i słabszej techniki to, co wyróżniało Ashtona jako tancerza to była jego wrodzona elegancja w ruchu i liryczność, które odkryła i doceniła Marie Rambert, w której zespole tańczy zarówno w klasycznym jak i współczesnym repertuarze, partnerując wspaniałym tancerkom m. in Tamarze Karsavinie, Lydii Lopokovej czy Alicii Markovej. Z sukcesem występuje również w rewiach i musicalach.
W 1931 roku artysta tworzy „Regatta" dla Ninette de Valois' Vic-Wells Ballet i cztery lata później zostaje choreografem. – rezydentem zespołu. W latach 1952-1963 pełni funkcję współdyrektora, aż do roku 1963, gdy zostaje dyrektorem zespołu (późniejsza nazwa zespołu to Sadler's Wells Ballet, a obecnie The Royal Ballet) i jest nim do 1970 roku. Po 1970 porzuca funkcję dyrektora, by poświęcić swój czas wyłącznie pracy twórczej.

Od 1935 roku rozpoczyna się współpraca Ashtona z primabaleriną Margot Fonteyn, która zostaje jego muza i z myślą, o której powstają partie m. in. w „Le Baiser de la Fée" (1935). „Nocturne" (1936), „Horoscope" (1938), „Dante Sonata" (1940), „Symphonic Variations" (1946), „Daphnis and Chloë" (1951), „Sylvia" (1952), „Ondine" (1958), „Marguerite and Armand" (1963, dla Fonteyn i Rudolfa Nuriejewa).
Artysta był bardzo płodnym twórcą. Stworzył około 100 choreografii, z których wymienić trzeba m.in. balety „Kopciuszek" (1948) , „Córka źle strzeżona" (La fille mal gardée, 1960), "Sen"(1964), „Rhapsody" (1981).
Choreograf otrzymał szereg zaszczytów i dowodów uznania w Wielkiej Brytanii jak: CBE (1950), Knight Bachlor (1962), Companion of Honour (1970), Order of Merit (1977), Queen Elizabeth II Coronation Award (1959), Freedom of the City of London (1981) jak i poza krajem m.in. : Légion d'Honneur (France, 1960), Order of Dannebrog (Denmark, 1964). Artysta został uhonorowany tytułem doktor honoris causa na uniwersytetach: Durham (1962), East Anglia (1967), London (1970), Oxford (1976).
Frederick Ashton odszedł we śnie 19 sierpnia 1988 roku w swoim domu w Eye, Suffolk w wieku 83 lat.
W 2011 rozpoczęła swoją działalność Frederick Ashton Foundation, której głównym celem jest zachowanie dziedzictwa jednego z najwybitniejszych brytyjskich choreografów XX wieku.

tłumaczenie i pracowanie tekstów: Małgorzata Cwalina

http://www.frederickashton.org.uk/
http://www.ashtonarchive.com/
http://www.roh.org.uk/news/a-tribute-sir-frederick-ashton
http://www.abt.org/education/archive/choreographers/ashton_s.html
http://www.theguardian.com/stage/2010/mar/02/dance-frederick-ashton
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/38372/Sir-Frederick-Ashton